i.s.m. (K-RAA-K)3

Als er ooit een prijs wordt uitgereikt voor de meest bevreemdende, eenzame en rotsvaste muzikant in de popmuziek dan zou de Texaan Jandek zeker bij de genomineerden behoren. Hij begon in 1978, zonder hulp van andere muzikanten maar eveneens zonder enig referentiekader tot andere muziek, met het maken van zachte, haast fluisterende muziek die het best omschreven kan worden als pure desolatie. Zijn nummers gaan over denken, liefde, God en gewoon ronddwalen. Zijn liedjes speelt hij op een ontstemde gitaar en laten zich kenmerken door afwezigheid van refrein, ritme, structuur... en toch is dit uitzonderlijke muziek die, net als de deltablues van de jaren ‘20, getuigt van een puurheid en schoonheid waar je als luisteraar alleen maar bewondering kan voor hebben.

In 2003 verscheen de documentaire ‘Jandek on Corwood’ van regisseur Chad Friedrichs, een negentig minuten durend relaas over het fenomeen Jandek, boordevol getuigenissen van rabiate fans en doorspekt met songs uit zijn meer dan dertig releases die hij sinds 1978 uitbracht . Het Jandek-mysterie wordt echter nooit volledig ontrafeld. Het dichtst komen de makers bij de persoon Jandek via een telefonisch interview. Wat Jandek drijft om zijn afzondering nu te ontstijgen is al even bizar en vreemd als zijn bewuste keuze voor al die jaren van isolement. Wij klagen niet en laten ons gewillig meedrijven op deze mysterieuze golven en spelingen van het lot. Want Jandek in concert, voor het eerst op het Europese vasteland, is veel meer dan iemand ooit had durven hopen.

http://tisue.net/jandek/