|
|
CHARLEMAGNE
PALESTINE (US) & THE K (F)
'muziek, performance, multimedia'
Muzikant, beeldend kunstenaar en performer Charlemagne Palestine
gaat in op de Open Circuit- uitdaging rond 'Mangod' en presenteert,
geïnspireerd door Angelo Perrotti's gedicht 'Blakend
in de zon', twee versies van een nieuwe muzikale compositie
voor stem en virtuele Bösendorfer -internationale première
van een nieuwe toepassing die na jaren research het sonorisch
bereik van de Bösendorfer-piano elektronisch weet te
vertalen- en nieuw videowerk in samenwerking met de Franse
multimediakunstenaar The K. Charlemagne Palestine behoort
tot de eerste generatie componisten die aan de wieg van het
Amerikaanse minimalisme stond. Samen met o.a. Terry Riley,
Tony Conrad, Steve Reich en La Monte Young speelt hij een
cruciale rol in de ontwikkeling van wat pas later een bijzonder
invloedrijke muzikale strekking zou blijken. Gefascineerd
door de zoektocht naar de 'golden sound' stort hij zich eind
jaren zestig op het ontwikkelen van elektronische middelen
die hem kunnen helpen om zijn ideaal te benaderen. Hij werkt
aan de ontwikkeling van de Buchla- synthesizer in New York
en gaat in op 'elektronisch muziekpionier' Morton Subotnicks
uitnodiging om zijn zoektocht verder te zetten aan het California
Institute of the Arts. Het is echter de Bösendorfer Imperial
grand piano -die Palestine begin jaren zeventig eerder toevallig
hoort- die het volledige controleerbare sonische spectrum
bevat dat hij voor ogen heeft. Vanaf dan wordt dit instrument
een obsessie en wordt Palestine bekend voor zijn extreem fysische,
minimale en trance inducerende performances. Eind jaren zeventig
verdwijnt hij echter uit de muziekscene om zich toe te leggen
op zijn andere passie, de beeldende kunsten. Hij creëert
Charleworld, een universum van pluchen dieren waarmee hij
wereldwijd tentoonstelt. In 1987 maakt hij furore op Documenta
8 in Kassel door, tegen alle thematische richtlijnen in, een
reuzen knuffelbeer (God Bear) met drie hoofden te presenteren.
Het zal nog tot 1996 duren vooraleer Charlemagne Palestine
terugkeert naar de muziek en naar performance. Een nieuwe
generatie muzikanten herontdekt zijn werk en zoeken samenwerking
(Pan Sonic, David Coulter... ), labels als Staalplaat, Barooni
en Alga Marghen brengen nieuw en oud werk op de markt en Palestine
voelt zich gesterkt om zijn beeldend en muzikaal universum
voortaan te laten samenvallen. In november 2000 presenteert
hij in kunstencentrum BELGIE 'Charlemagne par Charlemagne'
een bijzondere expo en enkele spraakmakende performances die
een begeesterd publiek weten te bekoren. Hij verblijft dan
permanent in Brussel en het grote publiek maakt in 2003 kennis
met zijn werk via 'Charleblitz' een expo in het Brusselse
atomium, gevolgd door de publicatie van 'Sacred Bordello'
in 2004 dat een overzicht biedt van Palestine's carrière
als muzikant en beeldend kunstenaar.
http://www.charlemagnepalestine.org/
|
