Spel: Barbara Callewaert en Griet Desutter
Coaching: Elke Thijs en Tine Van Damme

Met ‘Maybe Yes’ blazen de Bubblicious hun eerste bellen. Griet Desutter en Barbara Callewaert brengen hun visie op het functioneren van het vrouwelijk brein. De dames schuimden de straten af op zoek naar jouw verhaal. Ze staken hun curieuze neuzen in het liefdesleven van Jan en (allem)An. Deze interviews waren het vertrekpunt en de inspiratiebron voor ‘Maybe Yes’, een vrolijke, vrouwelijke voorstelling over liefde, leven en 'ne keer veel kunnen buiten zetten'.

Bubblicious haalde met hun prettig gestoord cabaret ‘Maybe Yes’, de finale van ‘Humorologie 2005’ het gerenommeerde Kortrijkse Internationaal Humor Festival. Het juryverslag leert ons het volgende: ‘...fris en doordacht materiaal dat anders smaakt dan de getapte moppen die we doorgaans achterover moeten slaan. De overgang naar humor verloopt vaak subtiel en geraffineerd. De talentvolle dames hebben hun eigen originele theatertaal en dat maakt deze verrassende voorstelling uniek, zowel naar inhoud als naar vorm. Het is een erg fysieke performance van de ‘kleine lach’ met gedurfde scènes. Ze spelen op een originele manier met clichés en zoeken de poëtische kant van humor op... ’. Na een geslaagde première tijdens de Comedy-week (februari, 2005) in de Minardschouwburg Gent kende ‘Maybe Yes’ een geslaagde doorloop tijdens het theaterfestival Voix Gras in het Leuvense Stuk, was de voorstelling te zien tijdens de Nachten van Passie in Menen en brachten Callewaert en De sutter met hun aanstekelijke humor de bezoekers van De Illusie (Oostende) in vervoering. De Gentse Feesten moeten nog heel even wachten op Bubblicious want eerst is kunstcentrum BELGIE aan de beurt om te worden ondergedompeld in een stevig bad bellenhumor van ‘Maybe Yes’.

‘...Op een groen gazonnetje tussen plastic gele bloemen vertellen ze over hun acteerambities, strijden om de gunst van het publiek, proberen de buurvrouw de loef af te steken bij het buitenzetten van de vuilniszakken en ratelen ze met hun halskettingen als was het een ritueel tussen twee wijfjesdieren die op hetzelfde mannetje vallen...’
(Liv Laveyne, DM, 24 jan 2005, )