(US / 2005 / 97' / 35mm)

Cast: Michael Pitt, Asia Argento, Kim Gordon, Harmony Korine, Lukas Haas, Scott Green, Nicole Vicius, Ricky Jay,
Ryan Orion, Adam Friberg, Andy Friberg, Thadeus A. Thomas

Blake (Michael Pitt) is een introverte muzikant wiens plotse succes ook zijn ondergang dreigt te worden. Hij voelt zich hoe langer hoe eenzamer en isoleert zich steeds meer van de buitenwereld. Hij brengt zijn dagen mediterend door in een elegant maar vervallen landhuis en al doolt rond in de omliggende bossen. Het is een periode van innerlijke onrust en gestoord bewustzijn, afgewisseld met enkele zeldzame uitbarstingen van rock ‘n roll. Iedereen lijkt wel hopeloos op zoek te zijn naar Blake –zijn zogenaamde vrienden, zijn manager, zijn platenlabel, zelfs een privé-detective– maar Blake vermijdt elk contact. Hij heeft vooral nood om alleen te zijn en ontwijkt zelfs de enkele vrienden in zijn huis die hem alleen benaderen wanneer ze dingen als geld of raad bij het maken van een song nodig hebben. Tenslotte trekt hij zich terug in het tuinhuis en zoekt er naar een uitweg... Alhoewel deze film geïnspireerd is op de laatste dagen van Kurt Cobain, blijft het een fictief gegeven waarin de personages en gebeurtenissen niet reëel zijn.

Gus Van Sant maakte tijdens de voorbije drie jaar het trage, methodische, hypnotiserende ‘Gerry’ (Kunstencentrum BELGIE, maart 2004) en het beklijvende ‘Elephant’ (Kunstencentrum BELGIE, maart 2004), twee films die vormelijk minimalisme gebruikten als stijlfiguur om iets te zeggen over de dood in Amerika. Nu maakt Van Sant zijn persoonlijke trilogy of death af met ‘Last Days’, over de laatste twee dagen in het leven van een uitgebluste rocker. In combinatie met Van Sants laatste twee films krijgen we op die manier een portret van de dood in drie van zijn belangrijkste vormen: in ‘Gerry’ ging het over de dood door de natuur (niet een natuurlijke dood, maar wel als gevolg van blootstelling aan extreme natuurlijke omstandigheden), in ‘Elephant’ over de onmenselijke willekeur van moord. En hier, uiteraard, over zelfmoord. Het is geleden van Pedro Almodovars ‘Hable con ella’ (kunstencentrum BELGIE, 2002) dat een film zo minutieus en doordacht werd gemonteerd. Het enige verschil: ‘Hable con ella’ was een barokke kerk, ‘Last Days’ is een minimalistische bunker. Van Sant trekt zijn pallet als regisseur wijd open en benut het ten volle. De sobere soundtrack, de trage shots en de religieuze symboliek geven ons hints maar nooit voldoende om de volledige puzzel te leggen.

http://www.lastdaysmovie.com