|
|
project-event
in het kader van
de 1ste Hasseltse Triënnale voor beeldende kunst, mode
en design:
http://www.superhasselt.be
In het kader van SUPER! de 1st Hasseltse Triënnale
voor beeldende kunst, mode en design stelt de internationaal
gerenommeerde kunstenaar, componist en curator Paul Panhuysen
voor kunstencentrum BELGIE een bijzonder tweedaags installatie-
en per-formanceparcours samen dat zijn weerslag zal vinden
op vrijdag 14 en zaterdag 15 oktober. Voor deze gelegenheid
brengt Panhuysen een internationaal gezelschap van muzikanten,
beeldende kunstenaars en performers samen en presenteert
het geheel onder de titel ‘Number Made Audible’.
De titel mag letterlijk worden genomen ‘getallen hoorbaar
maken’ of hoe mathematische berekeningen, voorspelbare
en niet voorspel-bare getallenreeksen en frequenties, Pythagoras
en Galileo kunnen leiden tot een oog- en oorprikkelend evenement.
Paul Panhuysen, Tom Johnson, Jens Brand en Aernoudt Jacobs/tmrx
laten met ‘Number Made Audible’ de grenzen vervagen
tussen installatie, perfomance en concert.
PAUL PANHUYSEN: ‘Andere Tijden’2005
Voor ‘Number Made Audible’ presenteert Paul Panhuysen
een nieuwe pendulum(sling-er)installatie. Kleine batterij-gedreven
motors sturen 19 pendulums aan. De lengte van de pendulums,
gemaakt van dunne ijzeren staafjes en verzwaard met gewichtjes
Paul Panhuysen van 30 gram, variëren in lengte van
30 tot 60 cm. Elke pendulum is 30mm langer dan de voorgaande
en raakt met verschillende intervallen de snaren van de
Long String Installation die doorheen de hele ruimte worden
gespannen. Deze installatie kent dan ook een continu wisselend
geluidspatroon en wordt een waar concert als Paul Panhuysen
met geharste handen simultaan de Long Strings (lange snaren)
zal bespelen.
Paul Panhuysen (1934, Borgharen) studeerde schilderkunst,
monumentale vormgeving en kunstsociologie, was vervolgens
actief in diverse Nederlandse musea en academies, richtte
half jaren zestig de aan de Fluxus-beweging verwante kunstenaarsgroep
‘De Bende van de Blauwe hand op’ en startte in
1968 met het, nog steeds actieve, experimentele Maciunas
Ensemble, genoemd naar Fluxus grondlegger George Maciunas.
Gevonden voorwerpen (objecten) en toevalselementen (chance),
systematische ordeningssystemen en mathematische reeksen
worden vanaf de jaren zeventig steeds belangrijker voor
Panhuysen en ‘geluidskunst’ krijgt een prominente
plaats in zijn beeldend werk. Zijn Long String Installations
(lange resonerende snaren) waarbij beeld en geluid inspelen
op de akoestiek en de architectonische kwaliteiten van een
bepaalde locatie bezorgen Panhuysen sinds 1982 een wereldwijde
reputatie als innoverend beeldend kunstenaar en performer.
Tussen 1980 en 2001 was hij tevens directeur van het door
hem opgerichte Apollohuis in Eindhoven, een internationaal
georiënteerde vrijplaats waar kunstenaars uit diverse
disciplines hun werk konden presenteren (o.a. Jim O’Rourke,
Raphael Toral, Derek Bailey, Terry Fox, Remko Scha, Joe
Jones, Arnold Dreyblatt, Pierre Bastien). Het Apollohuis
hield in 2001, na 476 concerten en performances, 253 tentoonstellingen
en installaties, 46 publieke lezingen en symposia en talloze
festivals, op te bestaan als publieke ruimte maar laat tot
op de dag van vandaag zijn internationale invloed gelden.
http://www.artpool.hu/harmas/apollohuis_en.html
http://www.artkontakt.intercom.pl
TOM JOHNSON: ‘Galileo’
De Amerikaanse componist en muziekcriticus Tom Johnson laat
ons kennismaken met ‘Galileo’, een instrument,
installatie en compositie die tot stand kwam op basis van
de proefondervindelijke vaststellingen met pendels (slingers)
die natuurkundige en filosoof Galileo Galilei al vanaf het
einde van de 16e eeuw deed. Johnson bevestigt 5 metalen
staven aan koorden van verschillende lengtes. De traagste
(langste) pendel hangt aan een koord van om en bij de 4
meter. Al de andere pendels worden zorgvuldig uitgemeten
volgens Galilei’s gevonden pendelformule zodat de tijdscycli
1/2, 2/3, 3/4 en 4/5 zijn van de tijd die de langste pendel
nodig heeft om 1 cyclus te doorlopen. Tom Johnson laat ons
door middel van verschillende composities al de verschillende
ritmische combinaties horen. Hij slaat de metalen staven
aan met verschillende soorten materialen.
Tom Johnson (1939, Colorado) wordt beschouwd als minimalist
door zijn gebruik van eenvoudige vormen, beperkte toonaarden
en toonvormen maar in tegenstelling tot de meeste minimalistische
componisten houdt hij er een sterke logische benadering
op na. Zo zijn mathematische modellen, permutaties en voorspelbare
sequenties en procédés belangrijke onderdelen
in zijn composities. Hij studeerde aan de Yale University
en genoot later privé-lessen compositie bij componist
Morton Feldman. Hij werkte 15 jaar in New York als componist
en muzikant maar ook als muziekcriticus en vertrok in 1983
naar Parijs waar hij nog steeds resideert. Johnson is vooral
gekend voor zijn opera’s: The Four Note Opera (1972)
en Riemannoper (1983) werden en worden wereldwijd opgevoerd.
Zijn omvangrijkste werk is het Bonhoeffer Oratorium (1996),
een twee uur durend stuk voor orkest, koor en solisten op
teksten van de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer. In opdracht
van radiozenders als Radio France, WDR en Australian Broadcasting
Company creëerde hij in de jaren negentig ook talloze
radiowerken. Labels als Phil Niblocks XI en het Zwitserse
Hat Art publiceren Johnsons cd’s, zijn artikels voor
The Village Voice van 1972 tot 1982 over nieuwe muziek zijn
gebundeld in ‘The Voice of New Music’ en gepubliceerd
door het Apollohuis -tegenwoordig ook downloadbaar via Johnsons
webpagina’s (zie lager)- en het theoretische boek Self-Similar
Melodies verscheen bij Editions 75.
http://www.tom.johnson.org/
JENS BRAND: ‘G-Player -
The Earth is a Disc’
De G-Player wordt voorgesteld in een G-Player- of G-P-shop
door een vertegenwoordiger die u graag persoonlijk te woord
staat. U krijgt de nodige uitleg en een handige data/promo-sheet
en kan vanuit een comfortabele zetel kijken en luisteren
naar de mogelijkheden van de G-Player. De Duitse componist,
muzikant, beeldend en audiovisueel kunstenaar en organisator
Jens Brand ontwikkelde de G-player in samenspraak met de
software specialist Sukandar Kartadinata. De G-player ziet
er uit als een cd-speler maar in plaats van cd-schijfjes
bespeelt deze G-player het aardoppervlak. De G-player is
in staat om de positie van alle publieke satellieten (een
duizendtal) te lokaliseren. De elliptische baan van een
gekozen satelliet wordt geprojecteerd op de oppervlakte
van de aarde. Zoals de naald de groeven van een vinylplaat
volgt of een laser de bits van een cd schijf scant, zo tast
het imaginaire pad van de satelliet het aardoppervlak af
en vertaalt de numerieke, topografische gegevens in geluid.
De G-Player display leert ons de naam van de gekozen satelliet,
de aard ervan (weer, telecommunicatie, militair), de hoogte
waarop de satelliet zich bevindt en de coördinaten
van het gescande aardoppervlak (breedtegraad en hoogtegraad).
Jens Brand (1968, Dortmund) studeerde beeldende kunst in
Munster en woont en werkt als componist, muzikant, beeldend
en audiovisueel kunstenaar en organisator in Keulen. Hij
speelde en stelde overal in Europa maar ook in Cuba, Botswana,
Japan en Amerika tentoon. Alhoewel hij een opleiding in
de beeldende kunsten genoot, begon hij al snel de grenzen
tussen componist en beeldend kunstenaar te verwarren en
te overschrijden. De meeste van zijn installaties bevatten
geluid en zijn geluidswerk en composities beschouwen het
beeld en de audio-informatie als gelijkwaardig. Een tendens
in zijn werk is dat zijn stukken ofwel erg eenvoudig en
betekenisloos zijn ofwel bestaan uit een erg ingewikkelde
chaos die alles en iedereen omvat. Zijn stukken verschijnen
als concerten, performances of installaties en worden meestal
aangepast aan de locatie. Tegenwoordig is zijn werk een
mengeling van deze genres, ontwikkeld als logische en absurde
spelletjes tussen het publiek en de kunstenaar. Zijn experimenten
willen geen geloof of waarheid vestigen, maar proberen een
vruchtbare grond te creëren voor onderzoek, communicatie
en progressieve mislukking.
http://www.singuhr.de/web02/inhalt_d/jbrand_bio.html
AERNOUDT JACOBS/tmrx: ‘Playground G’
Playground G is een onderdeel van ‘ doundo/recycling
g’ een concept van Ludo Engels en julia
Eckhardt’ in een productie van Q-O2 vzw
‘Playground G’ is een installatie/performance
met een aantal modificators, noiseshapers en noisemakers.
Ze modificeren het geluid van een altviool (de G-toon),
bespeeld door Julia Eckhardt, dat wordt gefilterd via verschillende
materialen: water, ijs, klei, glas, lucht en papier. Elk
voorwerp heeft twee piezo-elementen, het ene wordt als luidspreker,
het andere als microfoon gebruikt. Aan de basis van deze
installatie/performance ligt een intensief onderzoek naar
de resonantiefrequenties van de gebruikte materialen. Elk
materiaal heeft een specifieke frequentie waarop het begint
te resoneren en te moduleren met een bijzondere een invloed
op het geluid. De bol van klei, bijvoorbeeld, zal het geluid
zelfs door de tafel waar hij op ligt geleiden. Papier zal
het geluid dan weer veel meer absorberen. De luidsprekers
die rond de tafel staan, versterken het gefilterde geluid,
de luidsprekers in de vier hoeken van de ruimte versterken
het ongefilterde geluid. Getallen of calculus liggen bij
Playground G niet rechtstreeks aan de basis van de klank
maar zorgen eerder onrechtstreeks voor de beïnvloeding
van de klanken door de toegepaste modulatiefrequenties.
Elk object heeft zijn eigen ‘gevoel’, voel u vrij
om zelf met de elementen te spelen...
Arnaud Jacobs (1968, Wilrijk) studeerde architectuur aan
het Sint-Lukasinstituut in Gent maar koos al snel voor muziek/geluid
in de breedste zin van het woord. Hij leeft en werkt in
Brussel en presenteert sinds 1996 zijn installaties en concerten
in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië, Mexico
en België (Kunstencentrum BELGIE, Happy New Ears, Argos,
KunstenfestivaldesArts, Beursschouwburg...). Audiomateriaal
van zijn bekendste alter ego tmrx vinden we o.a. terug op
labels als Achim Wollscheids SELEKTION en op het befaamde
Nederlandse label voor nieuwe muziek STAALPLAAT. Als tmrx
vertrekt Jacobs vanuit een fascinatie voor geluid in al
zijn manifestaties. Dit verklaart waarom hij zijn materiaal
vaak uit de werkelijkheid haalt: met een microfoon en opnameapparatuur
maakt hij veldopnames. Het geluid van tmrx bevindt zich
tussen het reële en het absurde. Sinds 1999 is Arnaud
Jacobs op regelmatige basis te gast in kunstencentrum BELGIE
met diverse samenwerkingsprojecten in diverse disciplines
(o.a. met FYKE, Kris Verdonck). Andere aliassen zijn Mark
Mancha (elektronische muziek), Arnaud Jacobs (muziek voor
films, theater en andere media) en Aernoudt Jacobs (geluidsinstallaties).
http://www.tmrx.org
|
