|  |  Van en met: 
                      Amara Reta en Sven Verkissen
 Productiesteun: Kunstencentrum BELGIE
 
 Als ik nu zou liegen en zeggen dat ze zei dat tijd niet 
                      belangrijk was, dat tijd niet uitmaakte.
 
 Of, als ik nu zou liegen en zeggen dat ze zei dat ze geen 
                      idee heeft waar ik eindigt en anderen 
                      begint. En als ik nu
 zou liegen en zeggen dat ze zei: geef me uw ogen, ik wil 
                      eerst uw ogen nu. En uw handen dan. Dat ik zou liegen als
 ik dat zei. En zou liegen als dat deel fictie is nu.
 
 Omdat we slecht nieuws en verwend zijn.
 
 Le Bjarne Riss Ensemble werd een vijftal jaar geleden opgericht 
                      door de twee Limburgse theatermakers Elke Thijs en Sven 
                      Verkissen. Deze samenwerking was in eerste instantie gericht 
                      op het maken van hedendaags beeldend werk en provocatieve 
                      performances, maar is in de praktijk uitgegroeid tot een 
                      partnerschap dat, op zijn minst gezegd, swingend rock n 
                      roll-theater nastreeft. De grenzen van theater, installatie, 
                      performance, televisie, popmuziek en video tracht Le Bjarne 
                      Riss Ensemble steeds opnieuw naadloos in elkaar te laten 
                      overvloeien. Het levert verrassend theater op dat intiem, 
                      ontroerend, poëtisch en bovenal schoon 
                      durft te zijn. Theater dat zijn kracht zowel in het verhalende 
                      als het conceptuele vindt. Theater ook dat zijn plaats in 
                      zalen, kunstgalerijen en op eender welke locatie kan vinden. 
                      Zoals de betere gezelschapsspelen kan het een publiek bekoren 
                      van zeven tot zevenenzeventig jaar en weet het uren en uren 
                      te boeien. Le Bjarne Riss stond reeds op de BELGIE-planken 
                      met de marathonvoorstelling And Have a Safe Trip Dear 
                      (2002), de monoloog .lamento (2005), .wherever 
                      is fine (een voorstelling gebaseerd op tekstmateriaal 
                      van Angelo Perrotti tijdens Open Circuit: MANGOD, 2005) 
                      en met de .Pretty Awful Trilogy (.Little Anthony (Lost 
                      Again) en .Faith & 3 wishes).
 
 Sven Verkissen, fotograaf van opleiding, kwam in 2002 via 
                      een stage bij de Berlijnse choreografe en performer Eva 
                      Meyer-Keller bij de podiumkunsten terecht. Amara Reta kaapte 
                      in het voorjaar van 2005 de publieksprijs weg tijdens het 
                      festival voor jonge theatermakers Tijdelijke Autonome 
                      Zone & Voix Gras in het Leuvense STUK. Ze deed 
                      dat met de voorstelling Harry - een loflied 
                      die in 2005 een succesvolle doorloop kreeg in Kunstencentrum 
                      BELGIE. In datzelfde jaar nog schitterde ze opnieuw op de 
                      BELGIE-planken in de voorstelling .Little Anthony (Lost 
                      Again) van Le Bjarne Riss Ensemble.
 
 
 
 |