|   |  
 Tekst en regie: Pieter De Buysser
 Spel: Sien Eggers en Kadi Abdelmalek
 Productie i.s.m. Nieuwpoorttheater Gent
 
 Marie-Jeanne en Mhoassi: twee duifjes in de 
                    klokkentoren waaruit de geschiedenis haar triomfen laat galmen. 
                    Hij een druppel in een immigratiestroom, zij een cijfer in 
                    een statistiek. Zij zijn nooit van enige betekenis geweest, 
                    niet echt voor zichzelf, af en toe voor iemand anders, maar 
                    nooit voor de loop van de geschiedenis die met hen doet wat 
                    ze wil. Amper een maand geleden zijn Marie-Jeanne Daems en 
                    Mhoassi elkaar voor het eerst tegengekomen in Kortessem, een 
                    gehucht in Limburg. Verstilde en alles versmorende verliefdheid. 
                    Zij is 56, hij 49. Zij is eigenlijk nog een achternicht van 
                    Rik Daems en heeft nog een paar jaar bij de gemeente gewerkt. 
                    Hij is Tunesiër, asielcentratoerist. Zonder een woord 
                    met elkaar gewisseld te hebben, stonden ze vanmorgen naast 
                    elkaar aan het station van Sint-Truiden. Ze hebben in volstrekte 
                    stilte samen de trein genomen naar Brussel. Daar zijn ze overgestapt 
                    naar Parijs. Het is avond nu. We zijn in een kleine hotelkamer 
                    in de buurt van de Gare du Nord. Wie spreekt?
 
 'De Kritiek van het Vermogen' is na 'De Kritiek van de Geraakte 
                    Rede' en voor 'De Kritiek van de Pragmatiek' een cyclus van 
                    historische stukken. Drie dubbelspelen, drie keer twee historische 
                    personages. In 'Eekhoornbrood' is het woord aan de kruimels 
                    van de geschiedenis. Filosoof, theater- en filmmaker Pieter 
                    de Buysser schreef en regisseerde voor Lampe o.a. 'Het Litteken 
                    Lip', 'Lotus Drive' en 'Aangesproken, de as en de boter', 
                    drie spraakmakende stukken die ook in kunstencentrum BELGIE 
                    hun doorloop kregen.
 
 Actrice Sien Eggers behoort ontegensprekelijk tot de top in 
                    Vlaanderen. Ze was eerder te gast in kunstencentrum BELGIE 
                    met 'Aangesproken, de as en de boter' (2003), de theatersoap 
                    'Poes Poes Poes' (2003) en 'Angsten en twijfels en eeuwige 
                    liefde' (2004). Het grote publiek mocht kennismaken met haar 
                    komische talenten in de spraakmakende televisieseries 'In 
                    de Gloria' en 'Het Eiland' (marathonvertoningen kunstencentrum 
                    BELGIE 2005).
 
 http://www.lampesite.be
 
 Een liefdesverhaal waarin twee tot cijfers gereduceerde 
                    mensen voor het eerst een taal voor elkaar ontwikkelen, de 
                    taal van de waterkans.Zelfs voor elkaar zijn ze onbekenden. 
                    Eerder die dag ontmoetten ze elkaar in Kortessem. In de Lidl, 
                    zegt zei. Hij beweert daar nooit geweest te zijn. Hij was 
                    gecharmeerd door een onhandig manoeuvre, waarbij ze leunend 
                    op haar fiets haar veter wou strikken. Niets wereldschokkends, 
                    maar soms mikt De Buysser een gouden lichtstraal in die banaliteit 
                    en dan glanzen de dingen. [...] Er is ooit nog een schrijver 
                    geweest die goed met halfvolle personages uit de slag kon. 
                    Bernard-Marie Koltès liet de transacties zien waarmee 
                    zijn schimmen hoopten hun verlangen te vullen. Iets soortgelijks 
                    is hier aan de hand. [...] Pieter De Buysser schreef met Eekhoornbrood 
                    een briljante tekst, waarin originele beelden en pittige formuleringen 
                    de politiek-maatschappelijke onderstroom licht verteerbaar 
                    maken. Door het kleinmenselijke niet uit de weg te gaan, krijgt 
                    het stuk de zuiverheid van een utopisch beeld.
 (Geert Sels - De Standaard)
 
 Een knappe, filosofische tekst die nadat de eerste lachbuien 
                    zijn weggeëbd, nog lang blijft nazinderen. En dat is 
                    niet enkel de verdienste van De Buysser maar ook van de acteurs, 
                    en dan vooral Sien Eggers, die een sublieme vertolking neerzetten.
 (Els De Bodt - Gazet Van Antwerpen/Belang Van Limburg)
 
 Vooral Sien Eggers heeft haar replieken zo onbevangen opgegeten 
                    dat ze de tekst weer even licht en eetbaar terug kan geven, 
                    zonder dat daar De Buyssers wakkere diepgang bij inschiet. 
                    De grote tastbaarheid van zijn taal wordt dan weer geschraagd 
                    door Kadi Abdelmalek, met zijn zoekende kauwen op het Nederlands. 
                    Als De Buysser beweert steeds de volle autonomie aan zijn 
                    acteurs te geven, zie je daar hier ten volle de positieve 
                    effecten van. De titel? Die slaat op een paddestoel 'die groeit 
                    langs zuur geworden banen, aan de rand van grote steden'. 
                    Net daar hoort De Buyssers hele toneelwerk thuis, als bevroren 
                    momenten net buiten de bedenkelijke loop der dingen. Naar 
                    die maatschappelijke werkelijkheid wordt af en toe voorzichtig 
                    verwezen, zoals in Moassi's asielzoekersverhaal, maar uiteindelijk 
                    wordt het volle potentieel voor een utopische verandering 
                    bij het hoogstpersoonlijke individu zelf gelegd. Het moet 
                    eerst tot bij zijn eigen 'ik' komen.
 (Wouter Hillaert - De Morgen)
 
 Daar is De Buysser een meester in: het leven inpakken in 
                    transparante poëzie waardoor je na elke voorstelling 
                    het gevoel hebt met een kostbaar maar broos pakske huiswaarts 
                    te keren.
 (Liv Laveyne - Theatermaggezien)
 
 Een ontroerende, verrassende en diepzinnige voorstelling. 
                     (Lieven Vandenhaute - Republica, Canvas)
 |