|
Tekst en regie: Pieter De Buysser
Spel: Sien Eggers en Kadi Abdelmalek
Productie i.s.m. Nieuwpoorttheater Gent
Marie-Jeanne en Mhoassi: twee duifjes in de
klokkentoren waaruit de geschiedenis haar triomfen laat galmen.
Hij een druppel in een immigratiestroom, zij een cijfer in
een statistiek. Zij zijn nooit van enige betekenis geweest,
niet echt voor zichzelf, af en toe voor iemand anders, maar
nooit voor de loop van de geschiedenis die met hen doet wat
ze wil. Amper een maand geleden zijn Marie-Jeanne Daems en
Mhoassi elkaar voor het eerst tegengekomen in Kortessem, een
gehucht in Limburg. Verstilde en alles versmorende verliefdheid.
Zij is 56, hij 49. Zij is eigenlijk nog een achternicht van
Rik Daems en heeft nog een paar jaar bij de gemeente gewerkt.
Hij is Tunesiër, asielcentratoerist. Zonder een woord
met elkaar gewisseld te hebben, stonden ze vanmorgen naast
elkaar aan het station van Sint-Truiden. Ze hebben in volstrekte
stilte samen de trein genomen naar Brussel. Daar zijn ze overgestapt
naar Parijs. Het is avond nu. We zijn in een kleine hotelkamer
in de buurt van de Gare du Nord. Wie spreekt?
'De Kritiek van het Vermogen' is na 'De Kritiek van de Geraakte
Rede' en voor 'De Kritiek van de Pragmatiek' een cyclus van
historische stukken. Drie dubbelspelen, drie keer twee historische
personages. In 'Eekhoornbrood' is het woord aan de kruimels
van de geschiedenis. Filosoof, theater- en filmmaker Pieter
de Buysser schreef en regisseerde voor Lampe o.a. 'Het Litteken
Lip', 'Lotus Drive' en 'Aangesproken, de as en de boter',
drie spraakmakende stukken die ook in kunstencentrum BELGIE
hun doorloop kregen.
Actrice Sien Eggers behoort ontegensprekelijk tot de top in
Vlaanderen. Ze was eerder te gast in kunstencentrum BELGIE
met 'Aangesproken, de as en de boter' (2003), de theatersoap
'Poes Poes Poes' (2003) en 'Angsten en twijfels en eeuwige
liefde' (2004). Het grote publiek mocht kennismaken met haar
komische talenten in de spraakmakende televisieseries 'In
de Gloria' en 'Het Eiland' (marathonvertoningen kunstencentrum
BELGIE 2005).
http://www.lampesite.be
Een liefdesverhaal waarin twee tot cijfers gereduceerde
mensen voor het eerst een taal voor elkaar ontwikkelen, de
taal van de waterkans.Zelfs voor elkaar zijn ze onbekenden.
Eerder die dag ontmoetten ze elkaar in Kortessem. In de Lidl,
zegt zei. Hij beweert daar nooit geweest te zijn. Hij was
gecharmeerd door een onhandig manoeuvre, waarbij ze leunend
op haar fiets haar veter wou strikken. Niets wereldschokkends,
maar soms mikt De Buysser een gouden lichtstraal in die banaliteit
en dan glanzen de dingen. [...] Er is ooit nog een schrijver
geweest die goed met halfvolle personages uit de slag kon.
Bernard-Marie Koltès liet de transacties zien waarmee
zijn schimmen hoopten hun verlangen te vullen. Iets soortgelijks
is hier aan de hand. [...] Pieter De Buysser schreef met ‘Eekhoornbrood’
een briljante tekst, waarin originele beelden en pittige formuleringen
de politiek-maatschappelijke onderstroom licht verteerbaar
maken. Door het kleinmenselijke niet uit de weg te gaan, krijgt
het stuk de zuiverheid van een utopisch beeld.
(Geert Sels - De Standaard)
Een knappe, filosofische tekst die nadat de eerste lachbuien
zijn weggeëbd, nog lang blijft nazinderen. En dat is
niet enkel de verdienste van De Buysser maar ook van de acteurs,
en dan vooral Sien Eggers, die een sublieme vertolking neerzetten.
(Els De Bodt - Gazet Van Antwerpen/Belang Van Limburg)
Vooral Sien Eggers heeft haar replieken zo onbevangen opgegeten
dat ze de tekst weer even licht en eetbaar terug kan geven,
zonder dat daar De Buyssers wakkere diepgang bij inschiet.
De grote tastbaarheid van zijn taal wordt dan weer geschraagd
door Kadi Abdelmalek, met zijn zoekende kauwen op het Nederlands.
Als De Buysser beweert steeds de volle autonomie aan zijn
acteurs te geven, zie je daar hier ten volle de positieve
effecten van. De titel? Die slaat op een paddestoel 'die groeit
langs zuur geworden banen, aan de rand van grote steden'.
Net daar hoort De Buyssers hele toneelwerk thuis, als bevroren
momenten net buiten de bedenkelijke loop der dingen. Naar
die maatschappelijke werkelijkheid wordt af en toe voorzichtig
verwezen, zoals in Moassi's asielzoekersverhaal, maar uiteindelijk
wordt het volle potentieel voor een utopische verandering
bij het hoogstpersoonlijke individu zelf gelegd. Het moet
eerst tot bij zijn eigen 'ik' komen.
(Wouter Hillaert - De Morgen)
Daar is De Buysser een meester in: het leven inpakken in
transparante poëzie waardoor je na elke voorstelling
het gevoel hebt met een kostbaar maar broos pakske huiswaarts
te keren.
(Liv Laveyne - Theatermaggezien)
Een ontroerende, verrassende en diepzinnige voorstelling.
(Lieven Vandenhaute - Republica, Canvas) |
